ساعت ۳ صبح است، و من از یک تماس تلفنی بیدار می‌شوم و مرا از دو مورد پذیرش جدید آگاه می‌کند. یک فنجان قهوه بیمارستانی را تنفس می‌کنم که دعا می‌کنم در حقیقت دم این شیفت کار شود، در حالی که من از اتاق اسمم پایین می‌روم. همان طور که از پیچ جاده دور می‌شوم، صدای جیغ primeval را می‌شنوم که از واحد به گوش می‌رسد و سرعت من را تند می‌کند. براساس ناله‌های درد، انتظار دارم وقتی در اتاق راه می‌روم، یک تاج گذاری را ببینم. بیمار در حالی که پرستار اتاق را برای تحویل آماده می‌کند، به شدت ناله می‌کند. در میان انقباضات روده‌ها، من به سرعت دهانه رحم او را بررسی می‌کنم، فقط برای اینکه متوجه شوم او تنها ۳ سانتیمتر است. وقتی به او اطلاع می‌دهم که هنوز در مراحل اولیه کار است، با ناباوری به من نگاه می‌کند. او با بیان expletives که برای تاکید اضافه شده‌است، او را زیر نظر خواند. نقشه اصلی او تولد unmedicated بود، اما براساس نگاه وحشی در چشمانش، تصمیم گرفتم از تغییر قلب او سوال نکنم.
همان طور که دستورها اکیدی به او داده بودم، به اتاق مجاور رفتم. این هشدار اشتباهی نبود. بیمار داشت وارد اتاق می‌شد، بنابراین به سرعت دستکش‌هایم را کشیدم. من در بهترین لحن دلگرم‌کننده خودم گفتم: "این برنامه من نبود، اما می‌دانم که تو می‌توانی این کار را بکنی" او با وحشت از تجربه غیر منتظره تولد unmedicated فریاد زد: "این نقشه من نبود". دو سال بعد، او بچه شیرین خود را در دست داشت و با اشک شادی گفت: " این به آن بدی نبود که فکر می‌کردم."
علی‌رغم تدارکات دقیق، تلاش‌ها همیشه همان طور که ما برنامه‌ریزی می‌کنیم، انجام نمی‌شوند. چه در حال برنامه‌ریزی برای رسیدن به تمام داروها به محض این که در خانه قدم می‌زنید و یا کاملا طبیعی بروید، باید اصول اولیه epidurals را بدانید.
ادامه مطلب
درباره این سایت